Mediahypes

Bitcoin, Mexicaanse griep, Donald Trump en de vluchtelingencrisis: we kennen allemaal wel voorbeelden van mediahypes. Maar wanneer je iets nou precies een mediahype mag noemen is niet altijd even duidelijk.

Mediasocioloog Peter Vasterman heeft in zijn boek 'Mediahype' vier kenmerken beschreven waaraan je een mediahype kunt herkennen. Deze kenmerken worden op de volgende pagina uiteengezet. Onderscheidend voor de theorie van Vasterman is dat hij niet alleen de nadruk legt op de onevenredigheid van het aantal nieuwsberichten, oftewel de overdreven nieuwsvoorziening rondom een onderwerp.

Kenmerkend aan een mediahype is het zelfversterkende karakter van de nieuwsvoorziening. Er volgen analyses, opinies, analyses van de opinies en als dat lang genoeg doorgaat bemoeit de politiek zich er weer mee, wat weer leidt tot analyses van de opinies van de politiek. 

Een onderwerp dat veel media aandacht krijgt, is dus niet per se een hype. Om aan te tonen dat er in het geval van nepnieuws sprake is van een mediahype, moet dit zelfversterkende karakter dus aanwezig zijn. In de interviews met journalist Chris Aalberts en politicus Peter Kwint komen we hier nog op terug maar eerst volgt een fragment waarin we wat dieper ingaan op de theorie van Vasterman.